Boże Ciało (inaczej - Święto Ciała i Krwi Pańskiej)
w Kościele katolickim: uroczystość liturgiczna
ku czci Najświętszego Sakramentu.
Wierni szczególnie wspominają Ostatnią Wieczerzę
i Przeistoczenie chleba i wina
w Ciało i Krew Jezusa Chrystusa.
W Polsce Boże Ciało obchodzi się w czwartek
po oktawie Zesłania Ducha Świętego,
a więc jest to święto ruchome wypadające
zawsze 60 dni po Wielkanocy.
W niektórych krajach może być
obchodzone w inny dzień.
”Cud Eucharystyczny w Bolsenie i Orvieto
1263 W 1263 pielgrzymujący do Rzymu
ksiądz Piotr z Pragi zatrzymał się w Bolsenie.
W czasie odprawiania Mszy św.
Hostia w jego rękach zaczęła krwawić.
Natychmiast pokazał to przebywającemu
w Orvieto papieżowi Urbanowi IV,
który ogłosił, iż miał miejsce cud eucharystyczny.
Wpłynęło to na ogłoszenie
w 1264 nowego święta:
Święta Ciała i Krwi Pańskiej
(„Bożego Ciała”).”
W Polsce po raz pierwszy wprowadził
tę uroczystość biskup Nankier w 1320 r.
w diecezji krakowskiej.
W 1420 na synodzie gnieźnieńskim
uznano uroczystość za powszechną,
obchodzoną we wszystkich
kościołach w państwie - Rzeczpospolita.
Procesje włączono do obchodów
tego święta dopiero 100 lat później.
Pod koniec XV wieku procesje w uroczystość Bożego Ciała
stały się już powszechne w Niemczech, Anglii, Francji,
w północnych Włoszech i w Polsce.
Jednym z głównych elementem obchodów
Bożego Ciała jest budowa czterech ołtarzy.
Ich dekorowaniem zajmują się wierni.
Wykorzystywane są do tego przede wszystkim
gałęzie brzozy lub lipy oraz kwiaty.
Procesje włączono do obchodów
tego święta dopiero 100 lat później.
Pod koniec XV wieku procesje w uroczystość Bożego Ciała
stały się już powszechne w Niemczech, Anglii, Francji,
w północnych Włoszech i w Polsce.
Jednym z głównych elementem obchodów
Bożego Ciała jest budowa czterech ołtarzy.
Ich dekorowaniem zajmują się wierni.
Wykorzystywane są do tego przede wszystkim
gałęzie brzozy lub lipy oraz kwiaty.
Na czele procesji niesiona jest zawsze monstrancja
z Najświętszym Sakramentem.
Monstrancja to drogocenne naczynie,
w którym do adoracji wiernych wystawiany
jest chleb eucharystyczny.
Nazwa "monstrancja" wywodzi się
od łacińskiego słowa oznaczającego "pokazywać".
Monstrancja używana jest już od XIV wieku,
ale głównie tylko w Kościele katolickim,
podczas wystawiania i procesyjnego obnoszenia hostii,
a więc właśnie podczas Bożego Ciała.
Początkowo miała ona kształt wieży gotyckiej,
a w okresie baroku powstał typ monstrancji
- słońca, który znamy do dziś.
Procesja z monstrancją zatrzymuje się
kolejno przy czterech ołtarzach.
Ołtarzy jest tyle, ilu było ewangelistów.
Na każdym przystanku czytane są
zawsze fragmenty z jednej Ewangelii,
a więc po kolei Mateusza, Marka, Łukasza i Jana.
Z uroczystościami Bożego Ciała wiążą się
różne zwyczaje i wierzenia ludowe.
Szczególne własności przypisywano zebranym kwiatom
i gałązkom, które dekorowały ołtarze.
Po przejściu procesji ludność zrywała gałązki,
wierząc w ich magiczne właściwości.
BOŻE CIAŁO
Chleba naszego dawaj nam codziennie
Tak przykazałeś modlić się nam Chryste
Do Ojca Twego w Trójcy Jedynego
O pokarm dla nas na życie wieczyste
Idąc w procesji do czterech ołtarzy
Jak w cztery strony świata podróżując
Nie dbamy o to co się nam przydarzy
Hosanna Tobie Boże wyśpiewując
Chleba naszego powszedniego Panie
Niech nie zabraknie nam i wszystkim wrogom
Bo skoro jesteś naszym zmartwychwstaniem
Cóż nam wrogowie złego zrobić mogą
Bądź pozdrowione przeto Boże Ciało
W dymie kadzideł i przenicznym kłosie
W złotej monstrancji w którejś zamieszkało
I w naszym ludzkim niezbadanym losie
BOŻE CIAŁO
Czy to dzwonią dzwonki,
Czy srebrne skowronki
czy to idą ludzie,
Czy barwiste łąki ?
Czy to bielusieńcy
Z nieba aniołowie,
Czy małe dziewuszki
W wianuszkach na głowie ?
Czy to żywe słonko
nad ludem się jarzy?
Czy baldachim niesie
Czterech gospodarzy
Pod tym baldachimem,
W monstrancji błyszczącej
Idzie ku nam,idzie
Sam Bóg Wszechmogący!
Sypmy kwiaty polne,
Sypmy łączne kwiaty,
Aby po tych kwiatach
Wszedł do naszej chaty
BOŻE CIAŁO
jest to bowiem taki dzień wyjątkowy,
też dla pokazania wiernemu ludowi ,
aby nie wątpił gdy zbłądzi po drodze
bo przecież jesteśmy w Jego uwadze.
BOŻE CIAŁO
Malutki kawałek chleba,
A w nim największy z ludzi.
Jak wielka jest Serc potrzeba
Na chleb co do życia budzi.
Maleńki okruszek Boskości,
W nim cała Boskość Jezusa;
Nadzieja całej ludzkości,
Na wieczność obok Chrystusa.
Boże Ciało
- Święto Najświętszego Ciała
i Krwi Chrystusa, to uroczystość
ku czci Najświętszego Sakramentu.
Jest to z najbardziej uroczystych świąt katolickich.
Boże Ciało
Ulicami, alejami naszych miast
i strojnymi ścieżynami polskich wsi
idzie dzisiaj i porywa z sobą nas
i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli.
Wśród chorągwi, baldachimów, płatków róż,
pośród barwnych wstęg, koronek w blasku dnia
idzie Ten, w którego wierzysz – to sam Bóg
zstąpił z nieba, by zobaczyć ,jak się masz.
Jest obecny w białej Hostii, po to, by
wzrokiem wiary człowiek patrzył w Jego Twarz.
I obiecał, że po wszystkie nasze dni –
aż do końca świata – będzie pośród nas.
Chleba naszego dawaj
nam codziennie.
Tak przykazałeś modlić
się nam Chryste Do Ojca
Twego w Trójcy Jedynego
O pokarm dla nas
na życie wieczyste.
Hołd dla Bożego Ciała
O Władco Wszechświata w Tabernakulum skryty
Ty szukasz serc ludzkich na Swoje mieszkanie
Boską tajemnicą w małym opłatku ukryty
dla pragnących pokarmem na zawsze się staniesz.
W Eucharystii Świętej dajesz nam Siebie
jednoczysz się z duszą darujesz łask zdroje
czyste ludzkie serce mieszkaniem dla Ciebie
ogień Twej miłości zmienił życie moje.
Bo opłatek biały jest Twym Ciałem Panie,
który karmi dusze i daje zbawienie chlebem żywym
dla wiernych zostanie da radość,
nadzieję, ufność w Twe istnienie.
Jak żebrak przychodzę przed oblicze Twoje
przed Wielkością Boga uginam kolana
mocą silnej wiary obdarz dziecko Swoje,
które marnym pyłkiem wobec Swego Pana.
Przed Twym Majestatem dzisiaj cześć składamy,
bo Tyś jest w Najświętszym Sakramencie utajony
z szacunkiem przed Trójcą głowę pochylamy,
w której Ojciec, Syn i Duch Święty w jedno połączony.
Idzie Jezus środkiem drogi
Za nim wiernych ludzi tłum
Dzieci sypią płatki kwiatów
Aby po nich ,stąpać mógł.
Patrzy Jezus swoim wzrokiem,
Zwiedza miasta ,zwiedza wsie,
Tak strudzone moje nogi,
Czy,odpocząć miałbym gdzie.
Chodzi od wsi do miasteczka,
Zagląda do chłopskich chat,
A gdzie miłość jest i zgoda,
Swoje serce oddać rad.
Jak chleb potrzebny jest ciału,
aby mogło żyć i róść,
jak woda potrzebna jest roślinie,
aby wydała liście, kwiaty i owoc,
tak człowiek do swojego życia
potrzebuje wartości duchowych,
aby być człowiekiem.
Duszy nie można oszukać
podając jej środki zastępcze,
choćby łudząco podobne do rzeczywistych.
Pokarm zastępczy nie wypełni duchowych tęsknot.
Gdy czasami zamyślisz się
nad własnym szarym popiołem,
który poruszy się, osłabia,
osacza życie....tak, to dusza twoja...
to wołanie o pokarm...
pomyśl, ten chleb jest warunkiem życia.
Ks. A. Henel CM
Za nim wiernych ludzi tłum
Dzieci sypią płatki kwiatów
Aby po nich ,stąpać mógł.
Patrzy Jezus swoim wzrokiem,
Zwiedza miasta ,zwiedza wsie,
Tak strudzone moje nogi,
Czy,odpocząć miałbym gdzie.
Chodzi od wsi do miasteczka,
Zagląda do chłopskich chat,
A gdzie miłość jest i zgoda,
Swoje serce oddać rad.
Jak chleb potrzebny jest ciału,
aby mogło żyć i róść,
jak woda potrzebna jest roślinie,
aby wydała liście, kwiaty i owoc,
tak człowiek do swojego życia
potrzebuje wartości duchowych,
aby być człowiekiem.
Duszy nie można oszukać
podając jej środki zastępcze,
choćby łudząco podobne do rzeczywistych.
Pokarm zastępczy nie wypełni duchowych tęsknot.
Gdy czasami zamyślisz się
nad własnym szarym popiołem,
który poruszy się, osłabia,
osacza życie....tak, to dusza twoja...
to wołanie o pokarm...
pomyśl, ten chleb jest warunkiem życia.
Ks. A. Henel CM
Na procesję Bożego Ciała
Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba!
Zagrody nasze widzieć wychodzi
I, jak się dzieciom Jego powodzi.
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana,
Przed Twoim Bogiem zginaj kolana!
Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem,
On Twoim Ojcem, On przyjacielem.
Nic dosyć było to dla człowieka,
Że na ołtarzu codzień go czeka:
Sam ludu Swego odwiedza ściany,
Bo nawyki bawić między ziemiany.
Uścielajcie Mu kwiatami drogi,
Którędy Pańskie iść będą nogi!
Okrzyknijcie to na wszystkie strony:
"W środku nas idzie Błogosławiony!"
Straż przy nim czynią Anieli możni,
Nie przystępujcie blisko, bezbożni!
Obyście kiedyś i wy poznali,
Jakiegośmy tu Pana dostali!
On winy nasze darować lubi,
Jego się wsparciem ten naród chlubi.
W domu i w polu daje nam dary,
Serc tylko naszych żąda ofiary.
Niesiemy ci je, Boże, niesiemy!
Dawaj nam łaski, sercać dajemy.
I tej zamiany między stronami
Niebo i ziemia będą świadkami.
My nie słyszymy, jak nam niebiosy
Odpowiadają swemi odgłosy.
Franciszek Karpiński
Zróbcie mu miejsce, Pan idzie z nieba,
Pod przymiotami ukryty chleba!
Zagrody nasze widzieć wychodzi
I, jak się dzieciom Jego powodzi.
Otocz Go wkoło, rzeszo wybrana,
Przed Twoim Bogiem zginaj kolana!
Pieśń chwały Jego śpiewaj z weselem,
On Twoim Ojcem, On przyjacielem.
Nic dosyć było to dla człowieka,
Że na ołtarzu codzień go czeka:
Sam ludu Swego odwiedza ściany,
Bo nawyki bawić między ziemiany.
Uścielajcie Mu kwiatami drogi,
Którędy Pańskie iść będą nogi!
Okrzyknijcie to na wszystkie strony:
"W środku nas idzie Błogosławiony!"
Straż przy nim czynią Anieli możni,
Nie przystępujcie blisko, bezbożni!
Obyście kiedyś i wy poznali,
Jakiegośmy tu Pana dostali!
On winy nasze darować lubi,
Jego się wsparciem ten naród chlubi.
W domu i w polu daje nam dary,
Serc tylko naszych żąda ofiary.
Niesiemy ci je, Boże, niesiemy!
Dawaj nam łaski, sercać dajemy.
I tej zamiany między stronami
Niebo i ziemia będą świadkami.
My nie słyszymy, jak nam niebiosy
Odpowiadają swemi odgłosy.
Franciszek Karpiński
ŚWIĘTO BOŻE CIAŁO
Dziś obchodzimy święto Boże Ciało
Eucharystii Święto tak dawno powstało.
Wierni od kościoła kroczą do ołtarzy
Ze śpiewem, świecami, radością na twarzy.
W taki sposób właśnie uwielbiają Pana
I tu przy ołtarzach słuchają kazania.
Dawno, przed wiekami niezwykłe zdarzenie
Miało miejsce pod Rzymem, dokładnie w Bolsenie.
Kapłan co podczas Mszy Hostię przełamywał
Nie wierzył że to Chrystus, bardzo powątpiewał.
I tu cud się zdarzył, krew z Hostii kapała
Dusza na ten widok zwątpień już nie miała.
Papież poruszony tym cudem ogromnym
Ustanowił Święto dla ludzi, potomnym.
I tak rok po roku jak długo żyjemy
Boże Ciało w Hostii godnie świętujemy.
UROCZYSTOŚĆ NAJŚWIĘTSZEGO CIAŁA
I KRWI CHRYSTUSA - BOŻE CIAŁO
- Ulicami, alejami naszych miast
i strojnymi ścieżynami polskich wsi
idzie dzisiaj i porywa z sobą nas
i zaprasza ,byśmy za Nim zawsze szli.
Wśród chorągwi, baldachimów,
płatków róż, pośród barwnych wstęg,
koronek w blasku dnia idzie Ten,
w którego wierzysz
– to sam Bóg zstąpił z nieba,
by zobaczyć ,jak się masz.
Jest obecny w białej Hostii, po to, by wzrokiem wiary
człowiek patrzył w Jego Twarz.
I obiecał, że po wszystkie nasze dni
– aż do końca świata – będzie pośród nas.
Zielem, kwiatami ścielcie Mu drogi,
Którędy Pańskie iść będą nogi!
I okrzyknijcie na wszystkie strony:
Pośród nas idzie Błogosławiony"!
Zróbcie Mu miejsce,
Pan idzie z nieba,
pod przymiotami ukryty chleba.
Zagrody nasze widzieć przychodzi
i jak się Jego dzieciom powodzi.
Otocz Go w koło rzeszo wybrana,
przed twoim BOGIEM, zginaj kolana.
Pieśń chwały Jego, śpiewaj z weselem,
ON twoim OJCEM,
ON PRZYJACIELEM !
